Skip to main content

Cofio - Ymson - Gwen Owen

Dyma ddarn effeithiol gan Gwen yn seiliedig ar yr ymarferion creadigol ar ol gwylio'r ddrama 'I'r Gad Fechgyn Gwalia'

              Un bluan wen. Dyna’r cwbwl, am wn i . Un bluan wen unig yn pigo cydwybod ac yn herio. Mae hi wedi bod yn gwmni i mi ers meitin rwan. Dim ond fi a’r bluan wen yn sbio’n hurt ar ein gilydd ….peth mor dlws, mor fregus , ond eto mor gryf.  LLe aeth Gwil ? Dwn i ddim…..rhy bell i mi fedru rhedag ar ei ôl o rwan . Mae o’n cymryd y goes bob tro ar ôl ffeit……. fyny i dop y chwaral mae o wedi ei heglu hi ma siwr , ei hoff le o i ddianc rhag mam pa oedd ni’n hogia bach. Fedra i ein gweld ni rwan, y ddau ohonan ni’n sbio lawr am y bonc. Eistedd yno efo Gwil , yn llyfu’n clwyfau ar ryw sgarmas yn y tŷ. Cofio sbio  lawr ar y cwm a cheisio deall mawredd y lle. Mawredd a oedd yn codi pwys arna i , ac ofn . Mawredd a oedd hefyd yn gwneud i mi garu yr hen le yn angerddol .
Ers talwm oedd hynny. Mae petha wedi newid  rwan. Wrth i mi dyfu fyny, mae’r hen gwm ‘ma wedi mynd  yn le dipyn llai.Dydi fa’ma ddim run peth ers tro , efo’r hogia’n mynd, un ar ôl ei gilydd, am y sowth i wneud eu ffortiwn…… a rwan yr hen ryfal felltith ‘ma  wedi dod i ddrysu petha yn waeth. Mam, yr hen glawd iddi yn meddwl y byd o Lloyd Geroge …. ond mae hwnnw wedi bwrw ryw hen gwmwl du dros y lle i gyd, rhyw hen niwl tamp o euogrwydd dros bob un ohona ni’r hogia. Pan oedd Gwil a fi yn sbio lawr ar y cwm ers talwm,  roedd na ryw deimlad o gasineb yn corddi yn fy nghalon daeg hynny , a dicter yn rhedeg yn fy ngwaed.Dim ond deg oeddwn i. Fedrwn i ddim deall y peth yn iawn fy hun. Dim ond ei fod o yno, fel dwy law gref yn fy nhagu fi’n ara deg….yr holl le yn codi pwys arna i, ac yn gwneud i mi iso rhedag a gweddi nerth esgyrn fy mhen. Rhedag i rhywle pell….rhywle gwell….rhywle lle buaswn i’n rhydd o’r ddwy law ‘na.Rhedag a rhedag dros fryniau hud i rywle diddorol a chyffroes….rhywle i fod yn rhydd. Mi fydda i’n teimlo weithia bod  y cwm ‘ma mor fach nes ei fod o yn fy mygu i, mygu fi’n gorn, a llwch y lechan las yn llenwi bob twll a chornel o fy ysgyfaint i, a fy nhynu fi lawr, ac i lawr, i waelod pwll oer y chwaral.
 Dyma pam, mae’n siwr , bod y syniad o gael  recriwtio wedi fy hudo, fel plentyn eto , fel bod yn ddeg oed . Dwi’n gwybod ers blynyddoedd bo fi iso ei heglu hi o’r hen le ‘ma. Ydw, gwybod bod yna ryw hen hen ddyhead wedi llechu ym mêr fy esgyrn i gael codi pac , a throi fy nghefn ar bob dim. Cael agor pennod newydd, a theimlo awel iach y posteri lliwgar yn rhoi chwa o wynt i mi fod yn rhydd. Gweld fy hun yn arwr , mewn iwnifform , fel hogia’r ffilmia nos Sadwrn yn dre, a chlywed fy hun yn canu caneuon y soldiwrs. Cofio canu “Rwyf innau’n filwr bychan….” yn ysgol Sul Caersalem, ond fydda i ddim yn soldiwr rwan….a  Gwil sydd wedi chwalu’r freuddwyd, fel gwiber ar lwybrau gobaith.
Mae’n dechra oeri yma rwan, a’r gwynt wedi codi. Mi a i ar ôl o.Fydd o ddim wedi mynd yn bell. Pluan wen Lisi Tŷ Mawr. Dwi wedi gadal i honno ddod rhyngddom ni. Dau frawd, un alwad, a phluan wen…. Dim ar Gwil mae y bai go iawn….nac ar Lisi chwaith , ond arna i.
Trio fy arbad mae Gwil. Gwneud ei ora glas i ngwarchod i rhag cam…. fel ers talwn. Dwi’n cofio rhwygo fy nhrowsus ar hen goeden  drain duon , a Gwil yn cymryd y bai, rhag ofn i mi gael ffrae gan mam.Mae o wedi bod yno i mi bob amser….yn trio fy arbad cam, yn trio fy ngwarchod ..
Pam nes i wylltio fel’na ? Un gwyllt ydw i wedi fod erioed.Dwi’n difaru rwan, ac yn euog fel ci lladd defaid. Dim cipio’r freuddwyd ma’ Gwil wedi ei wneud, ond sefyll fel bugail rhyngdda i , a fy ffawd. Enlistio. Mae o’n gam reit fawr. Be ddaw o’r creadur gwirion yn y ffosydd ? Duw a wyr.
Mae na ryw liw rhyfadd yma rwan. Lliw eira….. Ydi,  mae hi’n bwrw eira tu allan! Cawod o blu eira tawel tawel yn sleifio i bob cilfach o’r chwaral, fel llwch gwyn glan. Bob pluan wen yn soldiwr ….diniwed …..yn ceisio gwneud rhywbeth tlws dros eu cyd ddyn , dros eu gwlad, ond llanast slwj gwlyb fydd na bora fory.
Fydd hi ddim yn anodd cael hyd i ol traed sgidia hoelion mawr  Gwil yn yr eira… Mae rhaid mi gael siarad efo fo, a gwybod yn fy nghalon bo ni’n dau yn deall ein gilydd cyn bydd o yn ei sgidia soldiwr .

Un bluen wen….

Comments

Popular posts from this blog

Am dro i Ben y Cil - Emrys Evans

  Pen Y Cil Ym mhen draw Llyn, mae pentir carregog yn ymestyn i'r mor, yn trio ei ora i gydio  yn yr ynys sydd yn gorwedd o'i flaen. Ar ddiwrnod cymylog o fis Medi, mae'r llystyfiant a oedd yn llawn lliw a bwrlwm ychydig fisoedd yn ol, yn sefyll yn frown ac yn grimp erbyn hyn. Mae'r aer yn dawel, dim ond swn y frwydr ddiddiwedd rhwng y creigiau a'r cefnfor, yn taro yn erbyn ei gilydd bob eiliad sy'n pasio. Bob hyn a hyn, mae sgrech yr wylan neu swn giat yn hollti trwy sain undonog y mor, cyn dychwelyd i'r gylchred gyfarwydd yna unwaith eto. Weithiau hyd yn oed, mae swn awyren yn ein hatgoffa o’r byd dynol, er ei bod yn ddigon hawdd anghofio amdano mewn lle mor wyllt. Yn aml, mae dwr mor yn ffrwydro i fyny o bob ochr, ac yn darparu haen o halan hallt ar y creigiau sydd ym mhobman yma. O flaen y pentir, mae llethr serth y parwyd, golygfa fygythiol i unrhyw un sydd yn rhoi ei lygaid ar y darn enfawr o graig yma. Ar olwg agosaf, mae cymlethdod enfawr i glo...

Ymsonau Bachgen mewn dau gyfnod gwahanol - Beca Hughes

Mae Beca wedi mynd ati i sgwennu dwy ymson... mwynhewch Ymson bachgen mewn dau gyfnod gwahanol yn ei fywyd Ymson Ifan: Yn ystod y rhyfel byd cyntaf Rhyddid. Be ‘di hwnnw? Peth diethr iawn i mi. Rwy’n breuddwydio am fynd tu draw i fynyddoedd Eryri a gweld y byd go iawn. Rwy’n breuddwydio am gael gweld y dinasoedd mawr a’r golygfeydd godidog; ymweld a’r llefydd mwyaf ysblennydd yn y byd. Rwy’n dyheu am gyfarfod pobl newydd, pobl wahanol i bobl y chwarel. Ond na, mae’r chwarel yn garchar ac yma fyddai fyth, diolch i Wil, fy ‘mrawd’. Mae o’n teimlo fel breuddwyd, ond yn fwy fel hunllef, ond dwi’n gobeithio deffro. Deffro o’r hunllef afiach dwi’n ei ganol. Wil yn listio, Wil o bawb! Ni fysa Wil yn rhoi niwed i bry heb son am ladd gyd-ddyn. Mi fydd o yn union fel oen i’r lladdfa yn y fyddin, dydi’r fyddim ddim yn le iddo. Rwy’n teimlo’n ddrwg am y peth, ond pam ddylwn i? Ei benderfyniad o ei hun oedd listio, penderfyniad gwirion iawn. Dwi’m yn gallu coelio yr hyn mae Wil wedi’i...

Porthoer - Ela Pari

Un o dasgau cynta'r flwyddyn yn aml ydy ysgrifennu am le arbennig.   A hithau'n flwyddyn y m ôr, lle sydd well 'na thraethau Ll ŷn? Mae’r allt serth yn fy ngollwng ar y tywod sidan melyn sy’n chwibanu cân o groeso. Fel ci yn llyfu ei glwyfau mae’r môr yn golchi olion traed y dydd ac yn sibrwd y byd i gysgu. Tu ôl i’r gorwel mae’r haul yn suddo gan adael lliw ei fachau mwyar duon yn y cymylau gwyn glân. Er bod y ias yn crwydro’n oer lawr colar fy nghot mae lliwiau cynnes yr awyr yn fy nghadw ar y traeth. Mae tirlithriadau fel crychau yn heneiddio wyneb y clogwyn tal, ond mae’r gwair gwyrdd yn dawnsio’n rhydd i gerddoriaeth yr awel. Yn focs clo yng nghesail y clogwyni mae’r caffi a’r siop yn cuddio trysorau lliwgar, plastig. Dros y ffordd mae’r creigiau caled du yn llechu crancod â crafangau parod, ambell i fwced coll a hanes trist y rhai fu arno. Wrth lusgo fy nhraed ar hyd y tywod euraidd i ben arall y traeth, mae ambell i bysgotwr yn pacio eu cadeiri...